Bieszczady kojarzą nam się z dzikością, nieskażoną działaniami człowieka przyrodą.

Dziś planowa gospodarka leśna i prowadzona gospodarka łowiecka sprawiają, że obszar poza Bieszczadzkim Parkiem Narodowym drastycznie i bardzo szybko zmienia swój wygląd. Na naszych oczach Bieszczady tracą swoją dzikość, nieskazitelność. Jodły, buki i jawory wyjeżdżają z Bieszczadów, kończąc w tartakach.

W ten sposób odbiera się kolejnym pokoleniom szansę na zobaczenie starego lasu, który urządza się sam bez pomocy człowieka.

Szczególnie cenna jest otulina Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Na tym obszarze prowadzi się gospodarkę leśną i łowiecką. Kolejne bieszczadzkie zbocza przecinają szlaki zrywkowe, sprzyjając erozji gleby i zwiększając zagrożenie powodziowe na niżej położonych terenach.

Przygotowaliśmy specjalne opracowanie (link do opracowania) poświęcone przyrodzie tego obszaru. Złożyliśmy również wnioski o utworzenie nowych rezerwatów przyrody. Wciąż czekamy na decyzje w sprawie ich utworzenia.

Bieszczady były nazywane kiedyś wilczymi górami. To właśnie miało podkreślać ich dzikość. Wciąż są jedną z najważniejszych ostoi dużych drapieżników – wilka, rysia i niedźwiedzia.

Jutro tego starego lasu pokrywającego teren Bieszczadów może już nie być. Jednak wciąż jest szansa na ocalenie jego ostatnich fragmentów, ostoi dzikości.
Razem z nami ocal to, co zostało z dzikich Bieszczadów! Dzięki Twojej darowiźnie możemy razem ocalić dom niedźwiedzia, wilka oraz rysia.